Σημαντική άνοδος των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας καταγράφεται στην προημερήσια αγορά για την Παρασκευή, σε συνέχεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της ανόδου της τιμής του φυσικού αερίου που ακολούθησε.

Η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στο Ελληνικό Χρηματιστήριο για την Παρασκευή διαμορφώνεται στα 235,5 ευρώ ανά μεγαβατώρα και είναι αυξημένη κατά 34% σε σχέση με την τιμή της Πέμπτης, ωστόσο δεν αποτελεί ρεκόρ, καθώς τους προηγούμενους μήνες είχε διαμορφωθεί και σε υψηλότερα επίπεδα. Αντίστοιχα, η τιμή του φυσικού αερίου στην πλατφόρμα TTF της Ολλανδίας διαμορφώνεται το μεσημέρι της Πέμπτης στα 120,9 ευρώ ανά μεγαβατώρα, αυξημένη κατά 36,1%.

Η αύξηση της τιμής του ρεύματος οφείλεται και στη μεγάλη μείωση (σχεδόν 50%) της παραγωγής από ανανεώσιμες πηγές που αναμένεται την Παρασκευή, σε σχέση με την Πέμπτη, καθώς το κενό καλύπτεται από τις ακριβότερες μονάδες φυσικού αερίου.

Υπενθυμίζεται ότι την Παρασκευή συνεδριάζει εκτάκτως η επιτροπή διαχείρισης κρίσεων υπό τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστα Σκρέκα, μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Στη συνεδρίαση θα μετάσχουν η γενική γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών Αλεξάνδρα Σδούκου, ο πρόεδρος της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας Αθανάσιος Δαγούμας, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Γιώργος Στάσσης, ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΠΑ Εμπορίας Κωνσταντίνος Ξιφαράς και η διευθύνουσα σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ Maria Rita Galli.

Σημειώνεται ότι εξακολουθούν να αγνοούνται 6 οδηγοί φορτηγών που επέβαιναν στο Euroferry Olympia.

Εντοπίστηκε και άλλη σορός στο Euroferry Olympia, εντός του 3ου γκαράζ του πλοίου. Πρόκειται για τον πέμπτο νεκρό που εντοπίζεται μέσα στο πλοίο.

Σημειώνεται ότι εξακολουθούν να αγνοούνται 6 οδηγοί φορτηγών που επέβαιναν στο Euroferry Olympia.

Υπενθυμίζεται ότι σήμερα Πέμπτη (24/02) εντοπίστηκε η τέταρτη σορός στο γκαράζ 3, από όπου εικάζεται ότι ξεκίνησε η πυρκαγιά.

Η διαδικασία των ερευνών συνεχίζεται για τον εντοπισμό και των υπόλοιπων αγνοουμένων.

 

Στη δικαστική αίθουσα παρούσες ήταν η μητέρα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Τζίνα Τσαλικιάν, και η αδελφή του, Αρετή Γρηγοροπούλου.

Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας αποφυλακίστηκε μόλις μία ημέρα μετά την απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Λαμίας, σύμφωνα με την οποία του επιβλήθηκε κάθειρξη 13 ετών για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, καθώς του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου. Ο πρώην ειδικός φρουρός είχε ήδη συμπληρώσει 11 χρόνια στη φυλακή, ενώ στον χρόνο που είχε εκτίσει προσμετρήθηκε ο ευνοϊκός υπολογισμός της εργασίας που παρείχε μέσα στις φυλακές, δηλαδή τα «μεροκάματα» που έκανε ως έγκλειστος.

Σήμερα, κατά την έναρξη της διαδικασίας, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου επισήμανε από έδρας ότι μετά τις αλλαγές του Ποινικού Κώδικα η απόφαση αυτή που θα εκδώσει η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι κατά την προσωπική της άποψη η πλέον σημαντική.

Η υπόθεση οδηγήθηκε στον Άρειο Πάγο μετά την αναίρεση κατά της απόφασης που καταδίκασε τον πρώην ειδικό φρουρό σε κάθειρξη 13 ετών που άσκησε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλης Πλιώτας ο οποίος και σήμερα με μια εμπεριστατωμένη αγόρευσή του ζήτησε να αναιρεθεί η επίμαχη απόφαση και η υπόθεση να οδηγηθεί προς νέα κρίση στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο της Λαμίας.

 

Ο κ. Πλιώτας επισήμανε ότι ο σύννομος βίος δεν ταυτίζεται με το λευκό ποινικό μητρώο του δράστη, αλλά με τον σεβασμό των αγαθών της καθημερινής ζωής. Η ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου αποτελεί σοβαρή ένδειξη αλλά όχι δεσμευτική για το δικαστήριο, καθώς απαιτείται συστηματική προσπάθεια εκ μέρους τού δικαστηρίου για να θεωρηθεί εξαίρεση το έγκλημα στη ζωή του δράστη. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Πλιώτας «το λευκό ποινικό μητρώο δεν συνδέεται με τη σύννομη ζωή, έτσι ώστε να χορηγηθεί το ελαφρυντικό του προτέρου έντιμου βίου».

Παράλληλα, ο κ. Πλιώτας αναφέρθηκε στην αρχή της αναλογικότητας, επισημαίνοντας ότι η απόφαση για την αναγνώριση του ελαφρυντικού στον Κορκονέα στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Και προσέθεσε πως κυριολεκτικά αγνοήθηκαν πραγματικά περιστατικά, αποκαλυπτικά τής προσωπικότητας του κατηγορούμενου, όπως και ότι αγνοήθηκαν πραγματικά περιστατικά που δείχνουν την έλλειψη σεβασμού τού κατηγορούμενου σε μια σειρά από αγαθά, όπως και η κατάθεση της μητέρας τού άτυχου νέου. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι στην ίδια απόφαση γίνεται αποδεκτός ο ευθύς δόλος του κατηγορούμενου, ο οποίος προσέβαλε το υπέρτατο αγαθό της ζωής.

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, συνήγοροι της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ζήτησαν να έχουν τον λόγο επί της αναίρεσης, αλλά η Ολομέλεια, μετά από διάσκεψη, αποφάνθηκε κατά πλειοψηφία ότι δεν έχουν τον λόγο.
Ακολούθησε η αγόρευση του Ευάγγελου Ανδρούλα, συνηγόρου του Επαμεινώνδα Κορκονέα, ο οποίος αντέκρουσε τους λόγους αναίρεσης. Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφαση της και όρισε εισηγήτρια την αρεοπαγίτη Άννα Αγγελάτου.

Η Τζίνα Τσαλικιάν σε δηλώσεις της ανέφερε: «Κόπηκε βίαια το νήμα της ζωής του στα 15 χρόμια του. Αν ζούσε σήμερα θα ήταν ένα παλικάρι 29 χρόνων. Ο δολοφόνος του κυκλοφορεί ελεύθερος».

Για μία υπόθεση που έχει στιγματίσει και έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι σε όλους μας έκανε λόγο η δικηγόρος της οικογένειας Τσαλικιάν, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όπως σημείωσε, ο Κορκονέας κυκλοφορεί από τις 30/7 2019 ελεύθερος και στην περίπτωση που δεν γίνει δεκτή η αναίρεση του εισαγγελέα αυτό θα αποτελέσει ενθάρρυνση για τον επόμενο εγκληματία παιδιού.

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, από την πλευρά του, επισήμανε πως αποφάσεις που υπαγορεύονται από διάφορες σκοπιμότητες υπονομεύουν την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης και την εμπιστοσύνη του πολίτη σε αυτή και προσέθεσε: «Η μάνα και η οικογένεια του Αλέξανδρου ζητούν λύτρωση στο δράμα που ζουν εδώ και 15 έτη».

Nίκος Σίμος 

Ξεφυλλίζοντας το «Great Reset»  του Klaus Martin Schwab αναρωτιέσαι, αν αυτος ο άνθρωπος είναι όντως αυτό που δηλώνει, διότι πέρα από το πάντα δυστοπικό φόρουμ του Davos στο οποίο «προΐσταται», ο άνθρωπος αυτός δηλώνει και οικονομολόγος!

Αναζητώντας μακροοικονομικές και μικροοικονομικές προσεγγίσεις σ’ αυτό το «πόνημα» δεν βρίσκεις τίποτα στηριγμένο στην οικονομική επιστήμη και στην τεκμηρίωση που πρέπει να περιβάλλει κάθε πρωτοποριακή μελέτη, όπως ο ίδιος βάλθηκε να πείσει τον κόσμο ότι είναι η «Μεγάλη επανεκκίνηση»

Αναζητώντας μια βάση για να δικαιολογήσω την πολυθρύλητη «4^η βιομηχανική επανάσταση», συνάντησα  έννοιες όπως  ψηφιακός μετασχηματισμός  της οικονομίας και μια νέα άκρως αυθαίρετη και δυστοπική ορολογία προσδιορισμού του ανθρώπου σαν πρωταγωνιστικο δρών υποκείμενο σε αυτόν τον μετασχηματισμό

Απουσιάζει πλήρως η εναλλακτική πρόταση της παραγωγικής διαδικασίας, όπως ορίζεται από την οικονομική επιστήμη παίρνοντας όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις υπόψιν

Δεν μιλάμε λοιπόν για «βιομηχανική επανάσταση» – όσο ο ίδιος και οι «φίλοι» του κι ‘αν προσπαθούν να μας πείσουν περι του ακριβούς της ορολογίας  – αφού δεν ορίζεται πουθενά η επανάσταση στην βιομηχανία και στην παραγωγική διαδικασία, που θα πρωτοτυπούσε και θα άνοιγε νέους ορίζοντες στις ήδη από πολλές δεκαετίες εγκαθιδρυμένες έννοιες της οικονομικής επιστήμης

Ξεφυλλίζοντας αυτό το βιβλίο και γνωρίζοντας  τι ακριβώς  «διευθύνει» ο κ Schwab, αντιλαμβάνεσαι ότι εδώ μιλάμε για την επιχείρηση θεωρητικοποίησης αυτού που από το 2016 έχω προσδιορίσει σαν «Νέα Φεουδαρχία», διατυπώνοντας την άποψη τότε  ότι η υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια θα μας οδηγήσει στην λογική κατά την οποία λίγοι άνθρωποι που θα κατέχουν σε   συντριπτικό ποσοστό τον παγκόσμιο πλούτο, θα έχουν την δύναμη της επιβολής του τρόπου αλλά και της διάρκειας της ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, κάτι που μόνο μια μορφή φεουδαρχίας μπορεί να επιβάλλει απαξιώνοντας ταυτόχρονα  όλες τις μέχρι σήμερα παραδεκτές κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές  αξίες, ιδιαίτερα στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο που χαρακτηρίζονταν και ανεπτυγμένος!

Στην βάση αυτή εξηγείται μόνο αυτή η δυστοπική λογική που διατρέχει αυτό το βιβλίο, που δεν διστάζει να διαστρέψει αξίες, όπως ο άνθρωπος, η ενεργός δρώσα συμμετοχή του στην  οικονομική διαδικασία και στην ενεργό και πρωταγωνιστική του παρουσία στον κοινωνικό μετασχηματισμό που ορίζει την πρόοδο μας

Έχω υποστηρίξει στο παρελθόν με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία (2015) και στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών (2016), ότι «το άπλωμα» της ισλαμοτρομοκρατίας στην Ευρώπη  είχε συγκεκριμένους στόχους, οι οποίοι εντάσσονται στο πλαίσιο του ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ των ευρωπαϊκών  κοινωνιών στη βίαιη αποδοχή των κανόνων της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Φεουδαρχίας, που αποτελεί τον άξονα της λογικής των «παγκοσμιοποιητών».

Θεωρούσα από τότε ότι αυτό εντάσσονταν σε μια μορφής πείραμα που μέσα από την προπαγάνδα του φόβου και του αίματος θα ανάγκαζε μεγάλα κομμάτια της δρώσας και παραγωγικής ευρωπαϊκής κοινωνικής βάσης, για παράδειγμα,  να συνθηκολογήσει στα νέα δεδομένα, δηλαδή να δεχτεί τον ρόλο της αναλώσιμης ανθρωπομάζας που θα πειθαρχούσε στην λογική της διάσωσης της οικονομικής «φούσκας» που είχε και έχει κατακλύσει τον άλλοτε Δυτικό κόσμο, σαν αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης χρηματοπιστωτικής μετατροπής της οικονομικής βάσης της «ανεπτυγμένης» Δύσης

Άλλωστε ,να επαναλάβω, η  υπερσυγκέντρωση του πλούτου της παγκόσμιας κοινωνίας σε λίγα χέρια και λίγους ανθρώπους παραπέμπει αβίαστα και προοπτικά σε ένα καθεστώς «Νέας φεουδαρχίας», όπου οι λίγοι θα μπορούν να καθορίζουν την τύχη και τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η υπόθεση της επιδημίας Covid19 και ότι βιώνουμε έως σήμερα σε ένα μεγάλο μήκος και πλάτος στην υφήλιο , δείχνει ακόμα-κατά την άποψή μου- ότι κάποιο «αόρατο χέρι», κάποια δύναμη έξω και πάνω από τα πλαίσια των κρατικών οντοτήτων στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο κυρίως, έχει τη δυνατότητα να ευτελίσει στην κυριολεξία  έννοιες όπως κράτος , αστική δημοκρατική κουλτούρα , ατομικά δικαιώματα, επιστήμη ,δίκαιο και κάθε έννοια που διαμόρφωνε την κοινωνική συνοχή, όπως αυτή είναι καθιερωμένη στις οριζόμενες σαν «οργανωμένες» κοινωνίες του «πολιτισμένου κόσμου».

Κι αυτό το «χέρι» δεν λαμβάνει υπόψη του καθόλου και κανένα μέρος του  πλαισίου  μέσα απ’ το οποίο πορεύτηκε αυτος ο «πολιτισμένος»  κόσμος, ιδιαίτερα μετα από την ωδίνη του Β παγκόσμιου πολέμου και όσα επιχειρήθηκαν να θεσμοθετηθούν μετα από αυτόν,  για την αποφυγή παρόμοιων εμπειριών   μπροστά στην επίτευξη του κυρίαρχου στόχου, που είναι ο απόλυτος έλεγχος για λογαριασμό των λίγων, της οικονομίας, της πολιτικής και φυσικά των ανθρώπων σαν διαδικασίες και υποκείμενα απολύτως μεταβλητά και ακραία αναλώσιμα

Όσοι παρασύρονται στην προπαγάνδα της τρομοκράτησης γύρω από την δημόσια υγεία πιστεύοντας σε προσωρινή κρίση ελέω ενός κορωνοϊού, πλανώνται πλάνη μεγάλη.

Για τον γράφοντα αυτές τις γραμμές η επιδημική κρίση, όπως  και η άλλοτε ισλαμοτρομοκρατία,  αποτελούν ένα «από τα μακριά χέρια» του «μεγάλου αδελφού», όπως συνήθισαν κάποιοι να αποκαλούν σχηματικά το «εγχείρημα» της  παγκοσμιοποίησης και της δυστοπίας που την ακολουθεί,  για την επιβολή των  μεθόδων της στον Δυτικό κόσμο, μεθόδων που θα ανέτρεπαν όλες τις παραδεκτές πολιτικοκοινωνικές και οικονομικές αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκαν γενεές γενεών.

Νομίζω ότι το γενικότερο σχέδιο  για να επιτευχθεί  η υποταγή των κοινωνιών ιδιαίτερα του (άλλοτε) Δυτικού κόσμου έρχεται μέσα από τον φόβο.

Ο ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ των ευρωπαϊκών κοινωνιών στα «παγκοσμιοποιημένα πρότυπα» που είναι και πρότυπα που ευνοούν την «νεοφεουδαρχική αντίληψη»  θέλουν την , σε όσο το δυνατόν εύλογο και σύντομο χρόνο, κοινωνικοοικονομική «Κινεζοποίηση» της Δύσης και τη διάλυση κάθε πλαισίου προστασίας και δικαιωμάτων των πολιτών.

Σε αυτό το σχέδιο και με δεδομένη την δραματική γήρανση του πληθυσμού στον «ανεπτυγμένο» Δυτικό  κόσμο περιλαμβάνεται και η αλλοίωση των κοινωνικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών μέσα από την αλλοτρίωση, τον εκμαυλισμό, την φτωχοποίηση και την πληθυσμιακή ετερογένεια στην βάση της άναρχης κατευθυνόμενης και πολυθρύλητης πολυπολιτισμικότητας, που αποτελεί τον ολετήρα εθνών και θέτει σε αμφισβήτηση όλες τις αξίες -ατομικές και κοινωνικές- που συγκρότησαν τον πολιτισμό του Δυτικού κόσμου με την ευρεία και την στενή έννοια του όρου

Το σχέδιο ήταν καλά «στημένο» και περιελάμβανε τη διάλυση των κρατών της Μ Ανατολής, σε πρώτη φάση, προκειμένου εκατομμύρια  προσφύγων και μεταναστών που ξεριζώθηκαν βίαια από τον τόπο τους να έρθουν στην Ευρώπη, προκειμένου να επιτευχθεί η δεύτερη εξελικτική φάση της «παγκοσμιοποιημένης  λογικής » που θέλει τη δημιουργία ΕΟΖ (Ειδικών Οικονομικών Ζωνών) σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή  Ήπειρο, που για αυτούς αποτελεί την «ήπειρο- πείραμα» των αντικοινωνικών επιδιώξεών τους.

Ο πειθαναγκασμός των ευρωπαϊκών  κοινωνιών στην βίαιη προσαρμογή τους στον «Παγκοσμιοποιημένο Καπιταλισμό» οδηγείται μέσα από τον τρόμο και το αίμα, προκειμένου να τιθασευτούν οι αντιδράσεις των Ευρωπαϊκών  δυνάμεων της εργασίας, και των ευρωπαϊκών κοινωνιών γενικότερα, στην βίαιη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, όπως αυτή ήταν μέχρι τώρα παραδεκτή στη Γηραιά  Ήπειρο .

Αυτό το «μοντέλο» και τα αποτελέσματα που παράγει προορίζεται να αποτελέσει την μορφή του νέου κόσμου του «παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου» χωρίς ταυτότητα, χωρίς διακριτά χαρακτηριστικά, έρμαιο των θελήσεων της «κάστας των ηγεμόνων» του πλανήτη, των Νεοφεουδαρχών δηλαδή

Η εργαλειοποίηση του προσφυγικού ζητήματος , ένα δεύτερο παράδειγμα, σαν στόχο είχε και  έχει τη διοχέτευση μουσουλμανικών  πληθυσμών στην ευρωπαϊκή παραγωγική διαδικασία, προκειμένου να απομειώσουν το κόστος της εξαρτημένης εργασίας και να διαλύσουν κάθε έννοια του κράτους πρόνοιας, όπως αυτό ήταν παραδεκτό μέχρι σήμερα στη συνείδηση των ευρωπαίων πολιτών.

Αντίστοιχη είναι η «λογική» που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ με τους λατινογενείς πληθυσμούς και έχει ακριβώς τον ίδιο στόχο

Ο απελπισμένος πρόσφυγας, ο άνθρωπος που ξεριζώθηκε βίαια από τον τόπο του και είδε το κράτος του να διαλύεται ή αναγκάζεται να εγκαταλείψει την χώρα του μην μπορώντας να εξασφαλίσει όρους επιβίωσης  σε αυτήν,  μπορεί να εργαστεί στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου να εξασφαλίσει υποτυπώδεις συνθήκες ζωής.

Αυτό ακριβώς θέλουν και οι «παγκοσμιοποιητές-δυστοπιστές»  διαμορφώνοντας και στην Ευρώπη και στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο μια «νέο φεουδαρχική» αντίληψη για την εξαρτημένη εργασία, στην οποία ο άνθρωπος πρέπει να ζει για να εργάζεται και να αμείβεται τόσο, ώστε να μην μπορεί να ζήσει!

Η διάλυση του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας, η οποία προωθείται σε ολόκληρη την Ευρώπη, για την οποία οι έννοιες αυτές  υπήρξαν θεμέλια πολιτικού πολιτισμού και κοινωνικής συνοχής,  περνάει  ήδη στις χώρες-πειράματα , όπως για παράδειγμα στη χώρα μας από την εποχή της επιβολής των μνημονίων, που δεν αποτελεί ξεχωριστό σχέδιο στην προσπάθεια επιβολής της δυστοπικής «νέας πραγματικότητας».

Αναρωτηθείτε, πού βρισκόταν το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα- με όσα ελαττώματα και υστερήσεις είχε, πριν η χώρα «σπρωχτεί» στον «κύκλο θανάτου του αέναου χρέους»- και πού βρέθηκε τώρα, όπου πανθομολογείται η διάλυση κάθε έννοιας πρόνοιας και περίθαλψης.

Το ΔΝΤ, ένα τρίτο παράδειγμα, αποτέλεσε και αποτελεί  εργαλείο προώθησης της «παγκοσμιοποιημένης οικονομίας». Είναι γνωστός ο ρόλος του πλέον και στην περιθωριοποίηση της γεωοικονομικής ζώνης του νότου της Ευρώπης

Αυτός ο Παγκοσμιοποιημένος μπούσουλας της αποπαραγωγικοποίησης και της εξάρτησης στα «νεοφεουδαρχικά» σχέδια αφορά  ολόκληρη την ευρωπαϊκή  ήπειρο και τον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο .

Άλλωστε η «Μεγάλη επανεκκίνηση» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από δρώσες κοινωνίες και από κρατικές οντότητες

Η «4^η βιομηχανική επανάσταση» δεν θέλει την παραγωγική διαδικασία, όπως την γνωρίζαμε έως σήμερα και ίσως δεν θέλει καν τον άνθρωπο συμμετέχοντα σε αυτήν!

Στη Γερμανία υπάρχουν ήδη φωνές «οικονομολόγων» οι οποίοι  βάζουν επιτακτικά ζητήματα μείωσης των συντάξεων και περιορισμού της κοινωνικής  πρόνοιας και περίθαλψης, με επιχείρημα το κρατικό οικονομικό έλλειμμα. Πρόκειται για «επιστήμονες» – κι έχουμε πολλούς από δαύτους- που εξαργυρώνουν την «επιστημοσύνη» εις το όνομα της εξυπηρέτησης των αφεντικών τους και του μοντέλου που βάλλει ευθέως εναντίον της οικονομίας και της κοινωνίας της Ευρώπης. Ουσιαστικά αποτελούν μίσθαρνα όργανα και φερέφωνα των εντολέων τους.

Αυτή την «επιστημοσύνη» την ξανασυναντάμε και στην υπόθεση της επιδημίας Covid19.

Τυχαίο;…δεν νομίζω !

Ένα πρόσχημα που επίσης χρησιμοποιείται για την αλλαγή της έμψυχης παραγωγικής βάσης αλλά και της θεμελίωσης της πολυπολιτισμικότητας σαν μορφή του νέου κοινωνικού μοντέλου της «κοινωνίας χυλού», με πραγματική όμως βάση, είναι η γήρανση του  πληθυσμού στον Δυτικό κόσμο .

Είναι γνωστή η δυσαρέσκεια των Γερμανών  βιομηχάνων, ένα τέταρτο παράδειγμα, στους χειρισμούς των γερμανικών κυβερνήσεων στο  προσφυγικό ζήτημα με το επιχείρημα ότι στην επόμενη εικοσαετία θα χρειαστούν εκατομμύρια εργατικά  χέρια που δεν υπάρχουν !!

Η υπόθεση της επιδημίας covid19 είναι η αρχή του τελευταίου σχεδίου του «τμήματος της ελίτ του υπερσυγκεντρωμένου πλούτου» που οραματίζεται την «Νέα Φεουδαρχία» βαφτίζοντάς την «Παγκόσμια διακυβέρνηση»

Η εκτίμησή μου είναι ότι μέσα από τις επιχειρούμενες πολιτικές «δημόσιας υγείας» επιδεινώνεται η ήδη αδυνατισμένη παραγωγική βάση του (άλλοτε) δυτικού κόσμου και αδρανοποιούνται κοινωνικοοικονομικά πολύ μεγάλα κομμάτια της δυτικής κοινωνίας

Ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η επιδιωκόμενη αλλοίωση της δυτικής αστικοδημοκρατικής κουλτούρας προς ένα μοντέλο που ευνοεί το «νεοφεουδαρχικό όνειρο» της «Παγκόσμιας διακυβέρνησης» και περιλαμβάνει ενδιαμέσως την αυταρχική πολιτική έκφραση με μανδύα κοινοβουλευτισμού (κοινοβουλευτική ολιγαρχική έκφραση).

Θα πρέπει να μην λησμονούμε ότι ο μετα – άνθρωπος  είναι ένα ον και ίσως ένας αριθμός για τη «νεοφεουδαρχική μορφή » της «νέας κοινωνίας» που «οραματίζονται» οι ανά τον κόσμο δυστοπιστές

Ο στόχος, όσο αφορά την ηγεμονία του κόσμου, έγκειται στο γεγονός της αδρανοποίησης και τελικά της «συνθηκολόγησης» – όπως ελπίζουν τα κέντρα της δυστοπίας- της Κίνας

Άλλωστε η οικονομική δύναμη της Κίνας, που από τους ιδίους τους «οραματιστές» της νέας-φεουδαρχίας γιγαντώθηκε, έχει  αρχίσει να δημιουργεί στα «γεράκια» της παγκοσμιοποίησης τρόμο, αφού  πλέον καθίσταται η δύναμη με τον καθοριστικότερο ρόλο στην παγκόσμια γεωοικονομία

Το ουσιαστικό αντίβαρο στον οικονομικό πόλεμο που βρίσκεται εδώ και σχεδόν μια 10ετια σε εξέλιξη, είναι ότι οι Νεοφεουδάρχες – Παγκοσμιοποιητές μέσα από την απομείωση της αγοραστικής δυνατότητας εκατομμυρίων καταναλωτών του Δυτικού κόσμου, ελπίζουν ότι θα επιτύχουν την «συνθηκολόγηση» της οικονομικής υπερδύναμης (αυτή είναι η ρεαλιστική αποτύπωση στα πρώτα 22χρονια του 21^ου αιώνα) της Κίνας, στα τερατώδη, για τις ανθρώπινες κοινωνίες ,σχέδιά τους

Βασικός καπιταλιστικός κανόνας, ήταν και παραμένει ότι, πέρα από την παραγωγή είναι και η κατανάλωση των παραγόμενων προϊόντων

Όταν λοιπόν μειώνεις την αγοραστική δυνατότητα των καταναλωτών, χτυπάς ευθέως την δύναμη που παράγει τα προς κατανάλωση προϊόντα

Στην παραπέρα οικονομική αποδυνάμωση των δυτικών κοινωνιών είχαν πολύ σημαντικό ρόλο την τελευταία διετία τα lockdowns με πρόσχημα την υγειονομική κρίση, όπως την επικαλέστηκαν και την εκτέλεσαν μια σειρά Δυτικών κυβερνήσεων

Στο σύνολο των πολιτικών που βάζουν απέναντι τα παραγωγικά τμήματα των Δυτικών κοινωνιών, έρχεται να προστεθεί και η ενεργειακή κρίση σαν αποτέλεσμα της δυστοπίας που μεγιστοποιήθηκε τα τελευταία δυο χρόνια, ελέω covid19 και την προκαλούμενη από τα ίδια κέντρα (ΗΠΑ -ΝΑΤΟ) γεωπολιτική κρίση με γεωστρατηγικά χαρακτηριστικά

Όλα αυτά σε μια απέλπιδα προσπάθεια διάσωσης της «φούσκας» των «λογιστικών εγγραφών» του (φαινομένου) χρήματος

Η Κίνα δεν προσήλθε στην δυστοπική ατζέντα του Davos και δεν αποτέλεσε τον σύμμαχο στην θρυλούμενη «παγκόσμια διακυβέρνηση»

Πρέπει λοιπόν να βρεθεί ένα «αντίβαρο» που θα την αποδυναμώσει, ακόμα κι ‘αν αυτό στοιχήσει ανυπέρβλητα στις κοινωνίες του (άλλοτε) δυτικού κόσμου

Μόνο η οργανωμένη αντίδραση και η καθολική άρνηση των ευρωπαϊκών και γενικότερα των δυτικών κοινωνιών σε αυτού του τύπου τα «μοντέλα» μπορεί να αναστείλει τα σχέδια των παγκόσμιων «τεράτων».

Μόνο η ανατροπή του υπάρχοντος δυτικού πολιτικού σκηνικού των πολιτικών υπάλληλων και υπηρετών του στόχου της νέας φεουδαρχίας μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια εκείνων που θέλουν  την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμη, ταυτοποιώντας την με το καταναλωτικό προϊόν

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος όμως ότι εξελικτικά και μπροστά στην αδηφάγο λογική του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, μπορούμε να αποφύγουμε έναν  Παγκόσμιο όλεθρο.

Πηγή: anastoxasmoi.gr

 

Μια νέα ακόμα κτηνωδία έγινε στη Σίκινο, με τις 20 από τις 33 γάτες που φιλοξενούνται σε μια αυλή σπιτιού στην περιοχή της Αλοπρόνοιας, να εξαφανίζονται και να εντοπίζεται νεκρή μόνο η μία με αφρούς στο στόμα και το λαιμό.

Σύμφωνα με το cyclades24.gr, η τοπική κοινωνία της Σικίνου είναι έξαλλη με τη δράση αυτών που προσπαθούν να εξοντώσουν με δηλητήριο τις γάτες που φιλοξενούνται στην αυλή ενός σπιτιού στην Αλοπρόνοια, τις οποίες ταΐζει και φροντίζει μια γειτόνισσα.

Οι κάτοικοι δηλώνουν, ότι στη γατοαποικία αυτή, ταΐζει η γειτόνισσα, δεν υπάρχουν άλλοι γείτονες εκεί και δεν υπάρχουν γύρω μαγαζιά, οπότε και οι γάτες δεν ενοχλούν κανέναν παρότι πολλές σε αριθμό. Παρόλα αυτά, δράστες επιτίθενται σε αυτές και τις σκοτώνουν.

Η αστυνομία έχει αναλάβει τις έρευνες και συγκεντρώνει καταθέσεις ενώ αναμένεται η αυτεπάγγελτη μήνυση από τις αρχές της Σικίνου. Σημειώνεται πως, πριν από περίπου 1 μήνα, βρέθηκαν 10 γάτες νεκρές με τους δράστες να έχουν δηλητηριάσει 35 ζώα με φόλες.

Ο Guy Manoukian, o διάσημος Λιβανέζος-Αρμένιος συνθέτης και πιανίστας επιστρέφει στην Ελλάδα για μια φαντασμαγορική συναυλία στο Θέατρο Παλλάς,
 την Τρίτη 12 Απριλίου 2022, με τους Gipsy Kings by André Reyes

Ο Guy Manoukian, o «Νομάς της μουσικής» - όπως έχει χαρακτηριστεί από τα διεθνή μέσα - επιστρέφει στην Ελλάδα την Τρίτη 12 Απριλίου 2022 στις 21:00 στο ιστορικό Θέατρο Παλλάς. Τρία χρόνια μετά την πρώτη του sold-out συναυλία στη χώρα μας, o διάσημος συνθέτης και πιανίστας θα εμφανιστεί ξανά στην Αθήνα για να μαγέψει το κοινό με τις ιδιαίτερες μουσικές του συνθέσεις.

Στη σκηνή θα τον συνοδεύσουν οι μοναδικοί Gipsy Kings by André Reyes, για να χαρίσουν ένα ανεπανάληπτο μουσικό ταξίδι με ήχους που συνδυάζουν ανατολίτικες και σύγχρονες μελωδίες.

Μέρος των εσόδων της συναυλίας θα διατεθεί στον φιλανθρωπικό οργανισμό ΜΑΝΑ, που υποστηρίζει έμπρακτα και καλύπτει δωρεάν τις εξειδικευμένες ανάγκες των γυναικών με καρκίνο του μαστού ή γυναικολογικό καρκίνο.

Λίγα λόγια για τον Guy Manoukian

Με καριέρα που μετρά 25 χρόνια, ο Guy Manoukian, o διάσημος Λιβανέζος-Αρμένιος συνθέτης και πιανίστας ξεχωρίζει για τις μοναδικές μουσικές του συνθέσεις που γεφυρώνουν με τον πιο αρμονικό τρόπο τους σύγχρονους ήχους με τις μελωδίες της Ανατολής.

Οι μελωδίες του είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις ρίζες του, και οι συνθέσεις του τιμούν πάντα τη λιβανέζικη και αρμένικη κληρονομιά του.

O Guy Manoukian ξεκίνησε να παίζει πιάνο στην ηλικία των τεσσάρων ετών, συνειδητοποιώντας σε πολύ νεαρή ηλικία ότι η μουσική για τον ίδιο δεν ήταν απλά ταλέντο, αλλά το φυσικό του κάλεσμα. Μάλιστα, είναι ο πρώτος καλλιτέχνης από τη Μέση Ανατολή που έγινε brand ambassador των πιάνων Yamaha. Ξεκίνησε να συνθέτει και να παίζει μουσική επαγγελματικά το 1997, και μέχρι τώρα έχει συνεργαστεί με
κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Στο ενεργητικό του έχουν σημειωθεί αμέτρητες συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ μουσικής ανά τον κόσμο, καθώς και sold-out συναυλίες στο Παρίσι, το Λονδίνο, την Όπερα του Ντουμπάι, τη Νέα Υόρκη και την Όπερα του Σίδνεϋ.

To 2021, ο Guy Manoukian έπαιξε βασικό ρόλο στη δημιουργία του “The Theater Dubai”.

Λίγα λόγια για τους Gipsy Kings by André Reyes

Ο André Reyes ξεκίνησε να παίζει μουσική στην ηλικία των 20 ετών. Η μουσική του περιλαμβάνει διαφορετικά στυλ, με βασικά τα παραδοσιακά στοιχεία που αναμειγνύονται με τα στοιχεία του φλαμένκο και της ρούμπα. Παράλληλα με τους Gipsy Kings, ο André άρχισε να συνθέτει και μουσική για τον εαυτό μου, ακολουθώντας ένα ροκ-φλαμένκο στυλ. Μάλιστα, ηχογράφησε, κυρίως για διασκέδαση, κάποια τραγούδια όπως το La Negraκαι το Fue Asi, τα οποία και έπαιζε στη σκηνή κατά τη διάρκεια των συναυλιών των Gipsy Kings.

Η γεμάτη πάθος φωνή του, καθιστά τον André Reyes έναν από τους πιο διάσημους τραγουδιστές φλαμένκο στον κόσμο, ενώ με τους Gipsy Kings έχει τραγουδήσει τα πιο επιτυχημένα τραγούδια όπως το Bamboleo, το Volare, το La Dona και πολλά άλλα.
Με 20 χιλιάδες πωλήσεις παγκοσμίως, οι Gipsy Kings κέρδισαν το 2014 βραβείο Grammy για το άλμπουμ τους “Savor Flamenco”. Τον Φεβρουάριο του 2016 ο André Reyes κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο “Naci Gitano”, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων 11 τραγούδια βασισμένα στην προσωπική του έμπνευση.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη συναυλία του Guy Manoukian & των Gipsy Kings by André Reyes στο Θέατρο Παλλάς και κρατήσεις εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/music/guy-manoukian/

Το Θέατρο Παλλάς λειτουργεί αμιγώς ως χώρος υποδοχής θεατών πλήρως εμβολιασμένων ή νοσήσαντων. Η είσοδος του κοινού στον χώρο του θεάτρου, γίνεται με επίδειξη έγκυρου πιστοποιητικού εμβολιασμού/νόσησης από το gov.gr, συνδυαστικά με έγγραφο ταυτοπροσωπίας.

(Η εγκυρότητα των πιστοποιητικών εμβολιασμού/νόσησης ελέγχεται μέσω της αντίστοιχης εφαρμογής του gov.gr και θα πρέπει να επαληθεύονται με την πράσινη ένδειξη).

Για αναλυτικές πληροφορίες λειτουργείας του Θεάτρου Παλλάς σε σχέση με τα πρωτόκολλα και τους κανονισμού για τον COVID-19, πατήστε ΕΔΩ

 

 

Οι παραστάσεις συνεχίζονται

Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος (Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο)

Παρασκευή – Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00
(εκτός από 27/2)

*Στις 26/2, μετά την παράσταση θα ακολουθήσει συζήτηση του κοινού με τον σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο
[Τα εισιτήρια για το Σάββατο 26/2 έχουν εξαντληθεί]

Μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη

Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά – Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης,  Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ντίνος Παπαγεωργίου

Η παράσταση του έργου του Φραντς Κάφκα «Αναφορά για μια Ακαδημία», που παρουσιάζεται από την Ομάδα Σημείο Μηδέν σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, συνεχίζεται με επιτυχία στο Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος.

Λίγα λόγια για το έργο

Ο κεντρικός ήρωας του διηγήματος του Φραντς Κάφκα «Αναφορά σε μια Ακαδημία» είναι ο πίθηκος Rotpeter. Μια ομάδα κυνηγών της εταιρείας Χάγκενμπεκ τον πυροβόλησε σε μια ζούγκλα της Χρυσής Ακτής, καθώς πήγαινε με την αγέλη του να πιούν νερό. Δέχτηκε δύο σφαίρες με αποτέλεσμα τον ευνουχισμό του. Κατόπιν, τον αιχμαλώτισαν, τον μετέφεραν στο πλοίο τους και τον έκλεισαν σε ένα κλουβί. Αυτός, σε κατάσταση σοκ, έχοντας χάσει τη μνήμη της ως τώρα ζωής του, πάσχισε να διαφύγει. Τότε άρχισε να παρατηρεί αυτούς που ήταν γύρω του, τους εξαθλιωμένους και από-ανθρωποιημένους σκλάβους/ναύτες της εταιρείας Χάγκενμπεκ και προσπάθησε να τους μιμηθεί. Οι άνθρωποι με τη σειρά τους, παίζοντας με το άγριο ζώο, άρχισαν να το βασανίζουν. Οι ναύτες έχοντας αποδεχθεί την καταπίεση που υφίστανται αυτοί οι ίδιοι, με χαρακτηριστική άνεση την ασκούσαν με τη σειρά τους σε ένα ήδη τραυματισμένο και ανήμπορο άγριο ζώο. Όταν το καράβι έφτασε στο Αμβούργο ο Rotpeter μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα στο ζωολογικό κήπο και το βαριετέ (μουσικό θέατρο). Διάλεξε το βαριετέ. Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στην ανθρώπινη συμπεριφορά και πλέον παρουσιάζει ως περφόρμανς την ίδια τη διαδικασία του βίαιου εξανθρωπισμού του.

Σκηνοθετικό Σημείωμα:

Η Αχερουσία Λίμνη του Σώματος και η Διονυσιακή Κρύπτη*

“ὡυτὸς δὲ Ἀίδης καὶ Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται καὶ ληναΐζουσιν”

Ηράκλειτος

Στο σώμα μας υπάρχει μία κρύπτη. Βρίσκεται στον “κάτω κόσμο” του σώματος. Εκεί είναι ο Διόνυσος. Περιμένει τη λύτρωσή του. Μπροστά στην Αχερουσία Λίμνη, στην γκρίζα ζώνη της εσωτερικής εξορίας του. Αυτή είναι η περιοχή όπου γράφει ο Φραντς Κάφκα. Η Αχερουσία Λίμνη του σώματος, σε μία Νέκυϊα χωρίς τέλος. Ο πίθηκος - άνθρωπος – ηθοποιός στην “Αναφορά” αφηγείται τη διαδικασία αυτής της εσωτερικής εξορίας. Το μουσικό του θέατρο επίσης. Ο άνθρωπος που ήταν πίθηκος γίνεται ηθοποιός για να μπορεί να εκφράζει το τραύμα του, για να μην πάψει ποτέ να μιλάει γι’ αυτό. Η θεατρική και μουσικότροπη έκφραση του τραύματος αποτελεί μια πρόσκαιρη λύτρωση. Το χιούμορ του είναι πάντα πένθιμο και αυτοσαρκαστικό γιατί γεννιέται από το τραύμα. Ένα υφέρπον ρεύμα τραγικότητας διαπερνά την Αναφορά του, χωρίς ποτέ να χάνεται η λάμψη της μουσικότητας και της θεατρικότητας.

Να κατέβουμε μαζί με τον Κάφκα ως την Αχερουσία Λίμνη του σώματος. Να αφηγηθούμε μαζί του την ιστορία του βίαιου εξανθρωπισμού της ζωικής ενέργειας του κάθε ανθρώπου, κατά βάση του ίδιου μας του εαυτού. Να κοιτάξουμε κατάματα την κρύπτη όπου βρίσκεται αποδιωγμένος ο Διόνυσος μέσα μας. Να τολμήσουμε να ανοίξουμε αυτή την πόρτα. Ας αναρωτηθούμε γιατί γίναμε ηθοποιοί κι εμείς οι ίδιοι. Ποιό τραύμα αφηγούμαστε; Ποια αγωνία είναι αυτή που εκφράζουμε; Η ψυχοσωματική αυτή διαδικασία μπορεί να μας οδηγήσει ως την εξέγερση του σώματος, κατάσταση κατά την οποία το σώμα παράγει την ίδια του την ελευθερία.

Σάββας Στρούμπος

*Η έννοια της κρύπτης αναπτύσσεται διεξοδικά από την Κατερίνα Μάτσα στο βιβλίο της “Το Αδύνατο Πένθος και η Κρύπτη”, Άγρα 2012

Συντελεστές παράστασης:

Μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη

Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος

Σκηνική εγκατάσταση: Σπύρος Μπέτσης

Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης

Κοστούμια: Σάββας Στρούμπος, Ρόζυ Μονάκη

Ηχητικό τοπίο: Λεωνίδας Μαριδάκης

Φωτογραφίες: Αντωνία Κάντα

Επικοινωνία παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά – Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης,  Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ντίνος Παπαγεωργίου

Έγραψαν, έως τώρα, για την παράσταση:

«Μια συλλογική δουλειά από την Ομάδα "Σημείο Μηδέν", εξαιρετικά δουλεμένη, χωρίς μίμηση εξωτερικών σημείων, με επτά ισάξιους εξαίρετους ηθοποιούς - περφόμερς να υλοποιούν άριστα, με αυτοθυσία και μόχθο, το όραμα της σκηνοθεσίας: να γειώσει τον Διόνυσο - Κάφκα σε ένα σημείο μηδέν και σε ένα σήμερα - αιέν. Στο θαυμαστό ηχητικό τοπίο του Λεωνίδα Μαριδάκη, τη λιτή σκηνική εγκατάσταση του Σπύρου Μπέτση, τα ανάλογα κοστούμια του σκηνοθέτη και της Ρόζυς Μονάκη, τους σκιοφωτισμούς του Κώστα Μπεθάνη και τη θαυμαστή μετάφραση της Ιωάννας Μεϊντάνη. Οι ηθοποιοί - περφόρμερς της ομάδας εκτελούν άθλο υγιούς σωματικότητας: Μπάμπης Αλεφάντης, Έβελυν Ασουάντ, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Έλλη Ιγγλίζ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά-Μπονισέλ, Ντίνος Παπαγεωργίου» [Λέανδρος Πολενάκης | Η Αυγή]

«Είναι η ανάσα και το γέλιο οι νοηµατικοί και εκφραστικοί άξονες που έρχονται να προστεθούν στη σωµατικότητα και την αυτοκυριαρχία της λυρικής και πολύ παιδευµένης (µε όλες τις σηµασίες) σκηνικής φόρµας της Οµάδας Σηµείο Μηδέν. [...] Ο Σάββας Στρούµπος ρίχνει έναν επιπλέον προβολέα στο βασικό διαπίστευµα του διηγήµατος, τη σχέση εξέλιξης και ελευθερίας, και στον δυσεπίλυτο στοχασµό αν η πρώτη προωθεί ή υποσκάπτει τη δεύτερη, µέσα από µια θεατρικοπολιτική πράξη – όπως άλλωστε είναι όλο το σκηνοθετικό του έργο». [Κώστας Ζήσης| Documento]

«[...] Όλοι οι ηθοποιοί Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά – Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ντίνος Παπαγεωργίου περνούν από τη θέση του Rotpeter, με εκπληκτικές ερμηνείες, με τους κατάλληλους ήχους, το βλέμμα και την κίνηση εκφέροντας την υπέροχη μετάφραση της Ιωάννας Μεϊτάνη. Όλα συντονισμένα με τον γνωστό πια τρόπο από τον Σάββα Στρούμπο. Οδηγεί τους ηθοποιούς του σε έναν μαγευτικό διονυσιασμό που συνεπαίρνει τους θεατές και τους προβληματίζει εκ των έσω». [Μαρία Μαρή | Theatromania.gr]

«Ο Σάββας Στρούμπος κατορθώνει έναν σκηνοθετικό άθλο ανεβάζοντας στο θέατρο «Άττις» ως «μουσικό θέατρο του τραύματος» τη μετα-αποικιακή «Αναφορά για μιαν Ακαδημία» του Φραντς Κάφκα, στη μετάφραση της Ιωάννας Μεϊτάνη. […] Μέσα σε σκηνικό με μικρά μαύρα κεφάλια του Σπύρου Μπέτση (που παραπέμπουν σε ρωμαϊκά ομοιώματα λατρείας των προγόνων ως εφέστιων θεών), επτά ταλαντούχοι νέοι ηθοποιοί του «Σημείου Μηδέν» εκπαιδευμένοι στη μέθοδο Τερζόπουλου (οι Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά-Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης και Ντίνος Παπαγεωργίου) μεταμορφώνονται δεξιοτεχνικά σε κολεκτίβα, σε επτάψυχο καφκικό ανθρωποειδές που θρηνεί και σατιρίζει τη συμμόρφωση του ανθρώπου προς τον ορθολογισμό της δυτικής κουλτούρας». [Νίκος Ξένιος | Bookpress.gr]

«Κάθε ένας από τους ερμηνευτές προσθέτει μια ψηφίδα στο αμάλγαμα του Rotpeter, συνδημιουργοί αυτού του «θαύματος» του βαριετέ, που συρρέουν οι άνθρωποι για να θαυμάσουν. Τρομακτικοί και συνάμα γοητευτικοί, κινούνται μέσα στην λιτή και υπαινικτική μιας εποχής ενστίκτου και τελετουργίας σκηνική εγκατάσταση του Σπύρου Μπέτση, ένα πλήθος από μικροσκοπικά αγαλματίδια,που σταδιακά παρασύρουν σε μια κινητική – συναισθηματική έξαρση. Οι φωτισμοί του Κώστα Μπεθάνη ακολουθούν την λογική του βαριετέ, αυτό το φως που λούζει τον πρωταγωνιστή, αλλά παράλληλα δημιουργεί το πλαίσιο του «κλουβιού» περιχαρακώνοντας το «κιγκλίδωμα» ενός σόου αγριότητας. Το ηχητικό τοπίο του Λεωνίδα Μαρινάκη, συλλειτουργεί στην υποβολή του θεατή δίνοντας τον χώρο στην ερμηνεία, αλλά γεμίζοντας με μια αίσθηση δυσοίωνη την ατμόσφαιρα». [Νάγια Παπαπάνου | Boemradio.gr]

«Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τον τραγικό ήρωα του Κάφκα και διηγούνται τον βίαιο εξανθρωπισμό τους, μέσω μίας περφόρμανς βαριετέ, έχοντας πάντοτε ως γνώμονα τη Διονυσιακή βακχεία. Η κινησιολογία τους περιλαμβάνει πόζες του βαριετέ θεάτρου, συνοδευόμενη από ένα έντονο παγωμένο χαμόγελο, ώστε να αποτυπωθεί με ακρίβεια η βιτρίνα που πασχίζει να διατηρήσει ο Rotpeter. Ωστόσο αυτή η βιτρίνα θρυμματίζεται ανά στιγμές μπροστά στα μάτια των θεατών, όπου το σώμα αυτονομείται από τον νου και αναζητά τη γείωση, το βαθύ κάθισμα, την πιθηκίσια συμπεριφορά. Παρόμοια λειτουργία έχει και η φωνή των ηθοποιών, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην τέλεια άρθρωση και το ζωώδες μούγκρισμα». [Νίκη Φραγκέλλη | Youthvoice.gr]

Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα Σημείο Μηδέν, τους συντελεστές και τις παραστάσεις που έχει παρουσιάσει, μπορείτε να βρείτε στο  www.simeiomiden.gr

Δείτε το trailer:

https://www.youtube.com/watch?v=YVWQZGvHvfo

Info:

Τοποθεσία: Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος (Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο)
Ημερομηνία: Κάθε Παρασκευή – Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 20.00 (εκτός από 27/2). *Στις 26/2, μετά την παράσταση θα ακολουθήσει συζήτηση του κοινού με τον σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο – για τις 26/2 τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί

Διάρκεια παράστασης: 70’

Πληροφορίες: Τηλ.: 210-3225207
Τιμές εισιτηρίων: 15ευρώ (κανονικό), 10ευρώ (μειωμένο: φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ, συνοδός ΑμΕΑ, άνω των 65, ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, ομαδικές κρατήσεις άνω των 7 ατόμων)
Προπώληση:

TICKET SERVICES

- τηλεφωνικά: 2107234567

- εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39
- online: www.ticketservices.gr

https://www.ticketservices.gr/event/frants-kafka-anafora-gia-mia-akadimia-theatro-attis/

Ένας από τους πιο ανήσυχους και επιδραστικούς καλλιτέχνες των τελευταίων 40 χρόνων βγαίνει ξανά στο δρόμο. Ο Γιάννης Αγγελάκας παίρνει τη μπάντα του, τους 100°C, και μετά από δυόμισι χρόνια επιστρέφει στη σκηνή για δύο εμφανίσεις στο Fuzz Live Music Club, το Σάββατο 19 και την Κυριακή 20 Μαρτίου.

Η αληθινή μουσική - και η τέχνη, γενικότερα - οφείλει να προφητεύει τα χειρότερα τις εποχές που οι άνθρωποι νομίζουν πως ευημερούν και τα καλύτερα όταν δυστυχούν, καταθλίβονται και πιστεύουν πως έχουν όλα χαθεί, υπενθυμίζοντάς τους πως πάντα, στο πιο βαθύ σκοτάδι, άνθιζε η συνείδηση και η ορμή για εξέλιξη. Έχουμε ακόμα πολλά γοητευτικά και δύσβατα μονοπάτια να περπατήσουμε.

Έτσι λοιπόν, σε μια δυστοπική εποχή, έρχονται τα τραγούδια του Γιάννη Αγγελάκα, από τις Τρύπες μέχρι σήμερα, να μας θυμίσουν πως οι πραγματικά δημιουργικοί καλλιτέχνες πάντα έθεταν τις πιο καίριες ερωτήσεις. Εκτός από γνωστά και αγαπημένα κομμάτια, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε το νέο υλικό που ετοίμασαν, μαζί με τη μπάντα του, το τελευταίο διάστημα, αφού σύντομα θα κυκλοφορήσει καινούργιος δίσκος.

Τους 100°C αποτελούν οι: Λαμπρινή Γρηγοριάδου στην ακουστική κιθάρα, Αλέξης Αρχοντής στα τύμπανα, Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα, Ηλίας Μπαγλάνης στα πλήκτρα και τα δύο νέα μέλη της παρέας, ο Αλέξανδρος Κόντζογλου στην ηλεκτρική κιθάρα και ο Μιχάλης Καρανίκος στο τρομπόνι. Την επιμέλεια του ήχου έχουν ο Γιώργος Ταχτσίδης και ο Μίμης Κωνσταντινίδης.
 
Οργάνωση και επιμέλεια παραγωγής: Fuzz Productions - Novel Vox
 
Η προπώληση ξεκινά στα 13€ και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Μετά την εξάντλησή τους, θα συνεχιστεί στα 15€. Στο ταμείο, αν απομείνουν εισιτήρια, η τιμή θα είναι 17€.
 
Οι πόρτες ανοίγουν στις 19:30.
 
Το live ξεκινάει στις 21:30.
 
Παρακαλούμε για την έγκαιρη προσέλευση των θεατών.
 
COVID-FREE EVENT
 
Για την είσοδο σας στη συναυλία θα πρέπει να επιδείξετε:

Πιστοποιητικό εμβολιασμού κατά του Covid-19 ή έγκυρο πιστοποιητικό νόσησης Covid-19.
Έγγραφο ταυτοπροσωπίας (ταυτότητα / διαβατήριο / δίπλωμα οδήγησης) κατά την είσοδο.
Τα άτομα ηλικιών κάτω των 16 ετών πρέπει να συνοδεύονται από γονέα ή κηδεμόνα, με την προϋπόθεση ότι και εκείνος θα επιδείξει έγγραφο ταυτοπροσωπίας και ένα από τα προαναφερθέντα πιστοποιητικά.
 
Διάθεση εισιτηρίων:
 
Τηλεφωνικά στο 11876
Online στα fuzzclub.gr / viva.gr
Φυσικά σημεία: Καταστήματα  Wind, Public, Media Markt, Ευριπίδης, Yoleni’s και Viva Spot Τεχνόπολης

Όλες οι πληροφορίες (τιμές, πρόγραμμα, πρόσβαση) στο fuzzclub.gr

 

Піккардійська Терція ¨Пливе кача¨  (Plyve Kacha / A Duck is Swimming)

Πρόκειται για ένα δημοφιλές τραγούδι ''αποχαιρετισμού'', το οποίο έγινε ιδιαίτερα γνωστό και αγαπημένο μετά τα γεγονότα του 2014 στην Ουκρανία. Μιά πάπια διασχίζει τα νερά και γίνετα σύμβολο του θανάτου και της μετάβασης στην άλλη πλευρά! Ένας υπέροχος θρήνος που μιλάει για τους κινδύνους και το τίμημα του πολέμου...  

 

κείμενο-επιμέλεια: Μιχάλης Πολυχρόνης

 

Ο Δήμος Αθηναίων προσκαλεί το φιλόμουσο κοινό της πόλης, την Παρασκευή 4 Μαρτίου στις 20:30 στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», για να απολαύσει ένα ονειρικό gala, εμπνευσμένο από το άψογο στυλ και τον αρχοντικό αέρα του βαλς.

Στη βραδιά οπερέτας, που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), κυριαρχεί η φινέτσα, η γοητεία, η χάρη και η κομψότητα. Ένας κόσμος γεμάτος ανεμελιά, χορό, κόμητες, μαρκησίες, βαρώνους και ουσάρους αναβιώνει στη σκηνή του ιστορικού θεάτρου.

Η αυτοκρατορική Βιέννη δίνει τον τόνο. Τέσσερις καταξιωμένοι λυρικοί σολίστ, η Χρύσα Μαλιαμάνη, η Μάρθα Σωτηρίου, ο Δημήτρης Πακσόγλου και ο Χάρης Ανδριανός, ενώνουν τις φωνές τους με τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων, υπό τη μουσική διεύθυνση του Ελευθέριου Καλκάνη και μας ταξιδεύουν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που χόρεψαν στον ρυθμό του βαλς. Το αειθαλές βαλς όσες επικρίσεις κι αν δέχθηκε, παραμένει ένας από τους κλασικότερους χορούς, ένας χορός που κυριάρχησε για τουλάχιστον 80 χρόνια. Όσο και αν υποχώρησε όταν κατέκλυσαν την Ευρώπη οι θεότρελοι χοροί της τζαζ, κράτησε μια αξιοπρεπή, πολύ σημαντική θέση στην καρδιά των χορευτών ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πλάι στο ταγκό και το φοξτρότ.

Από τις συνθέσεις των μεγάλων δημιουργών της Βιέννης (Στράους, Λέχαρ) περνάμε με φυσικότητα και χάρη στους άξιους Έλληνες ομοτέχνους τους, τον Σαμάρα και τον Σακελλαρίδη.

Ερμηνεύουν:

Χρύσα Μαλιαμάνη, σοπράνο

Μάρθα Σωτηρίου, μέτζο-σοπράνο

Δημήτρης Πακσόγλου, τενόρος

Χάρης Ανδριανός, βαρύτονος

Διδασκαλία χορωδίας:

Σταύρος Μπερής

Μουσική διεύθυνση:

Ελευθέριος Καλκάνης

Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία Δήμου Αθηναίων

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Παρασκευή 4 Μαρτίου 20:30
 

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Θέσεις περιορισμένης ορατότητας: €5
Δ’ Ζώνη (Φοιτητικό, πολύτεκνοι, νέοι έως 25 ετών, άνεργοι, άνω των 65 ετών): €10
Γ’ Ζώνη: €15
Β’ Ζώνη: €18
Α’ Ζώνη: €20
Διακεκριμένη Ζώνη: €30
Προεδρικό θεωρείο: €40

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ

https://www.ticketservices.gr/event/gala-operetas-olympia-dimotiko-theatro-maria-kallas/?lang=en

Πώληση εισιτηρίων θα γίνεται και δύο ώρες πριν την έναρξη της παράστασης στο θέατρο.

Φωτογραφίες σε υψηλή ανάλυση μπορείτε να κατεβάσετε εδώ.

Covid-19:

Σε όλες τις εκδηλώσεις στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας» τηρούνται όλα τα ισχύοντα μέτρα κατά της πανδημίας.

Το θέατρο είναι covid free.

Η είσοδος στους χώρους του θεάτρου προϋποθέτει πιστοποιητικό εμβολιασμού (τουλάχιστον 14 ημερών) ή νόσησης, όπως ορίζει η ισχύουσα ΚΥΑ, ενώ πραγματοποιείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας.

Κατά την άφιξη των θεατών στο θέατρο:

• Προς αποφυγή συνωστισμού προτείνεται στους θεατές να προσέρχονται στο θέατρο τουλάχιστον μία (60’) ώρα πριν την έναρξη της παράστασης    
• Κατά την είσοδο τους στο θέατρο να τηρούνται οι προβλεπόμενες αποστάσεις  
• Κατά τη διάρκεια της παράστασης οι θεατές κάθονται μόνο στις θέσεις τους και δεν αλλάζουν θέση    
• Η χρήση ιατρικής μάσκας είναι υποχρεωτική καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του κοινού στον χώρο της παράστασης, από την είσοδο μέχρι και την έξοδό τους     
• Μετά το πέρας της παράστασης θα γίνεται σταδιακή αποχώρηση από το θέατρο ακολουθώντας τις οδηγίες της ταξιθεσίας.

Χορηγοί Επικοινωνίας

 

 

Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»

Ακαδημίας 59, 106 79 – Αθήνα
210 3642540
www.opanda.gr